بررسی تغییرات فاکتورهای خونی و سطح پلاسمایی کورتیزول متعاقب تزریق اسانس گل میخک جهت عمل جوانه زدایی و مقایسه آن با عمل جوانه زدایی با آهن داغ در گوساله

چکیده شاخ زدایی در گوساله ها به روش های مختلف شیمیایی و فیزیکی انجام می شود. هرکدام از این روشها دارای مزایا و معایبی می باشند. یکی از روش های شیمیایی پیشنهادی شاخ زدایی که از نظر بالینی نتایج قابل قبولی را به همراه داشته است استفاده از تزریق اسانس گل میخک در جوانه شاخی است(6،1). هدف از این مطالعه بررسی میزان استرس ناشی از جوانه زدایی متعاقب تزریق اسانس گل میخک در مقایسه با روش جوانه زدایی توسط شاخ سوز حرارتی با منبع داخلی - به عنوان یک روش استاندارد و متداول در صنعت گاوداری- است. بدین منظور میزان استرس ناشی از شاخ زدایی در دو روش مذکور با اندازه گیری میزان غلظت پلاسمایی کورتیزول ارزیابی گردید. در مطالعه حاضر ده گوساله سالم 5 روزه از هر دو جنس نر و ماده انتخاب و در دو گروه مساوی تقسیم شدند(oوb). در گروه o میزان 1 سی سی از اسانس گل میخک در ناحیه جوانه شاخی راست و چپ تزریق شد. در گروه b جوانه زدایی به وسیله دستگاه شاخ سوز حرارتی (بودکس) انجام شد. نمونه های خونی در دقایق صفر، 15، 30، 60 و 120 بعد از عمل از هر دو گروه گرفته شد. سطح پلاسمایی کورتیزول و همچنین فاکتور های خونی (هماتوکریت، هموگلوبین، شمارش کلی گلبول-های قرمز، شمارش کلی گلبول های سفید، درصد نوتروفیل و لنفوسیت) مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که سطح پلاسمایی کورتیزول در گروه b به صورت معنی داری بیشتر از گروه o است. تفاوت مشاهده شده در فاکتور های خونی بین دو گروه o و b غیر معنی دار بود. در نتیجه پاسخ استرسی دام ها در گروه b که به وسیله روش بودکس جوانه زدایی شده بودند شدید تر تشخیص داده شد. کلمات کلیدی: جوانه زدایی، اسانس گل میخک، کورتیزول، گوساله